Charakterystyka obiektu

Ciekocino, niewielka wieś w województwie pomorskim, w powiecie Wejherowskim w gminie Choczewo. Kościół położony jest w centrum wsi Ciekocino, na wyniesieniu, orientowany.

Wieś wymieniona po raz pierwszy w źródłach z 1362r jako czynszowa na prawie chełmińskim. W 1437r liczyła 23 łany, funkcjonował w niej młyn wodny. Od 1804 własność rodziny Jasmund, następnie od 1864 rodziny Braunschweig. Od 1905 roku własność dawnego dzierżawcy Paula Ewesta. Po wizytacji kościelnej w 1887r ustanowiono wikariat ewangelicki związany z gminą ewangelicko-augsburską w Sopocie, obejmujący wsie Sasino, Biebrowo,Kurowo oraz Choczewko. 18 listopada 1891r poświęcono nowy kościół, a z dniem 1 stycznia 1909r powołano samodzielną gminę ewangelicko -augsburską.  Po 1945r kościół był nieużytkowany do 1972r, następnie od 1974r podlegał Kurii Biskupiej w Koszalinie jako filia parafii w Zwartowie. Następnie w 1992r znalazł się w Diecezji Pelplińskiej jako filia Choczewa, a obecnie stanowi filię parafii w Sasinie.

Charakterystyka obiektu

Kościół wybudowany w 1891r., usytuowany  na wzniesieniu, w centrum wsi, po południowej stronie głównej drogi ( Sasino; Kurów ), otoczony tujami, dębami i klonami pamiętającymi czas budowy. Posadowiony na kamiennym fundamencie z zaprawą wapienno ; piaskową. Cokół i ściany wykonano z cegły maszynowej. Elewacje pozostawiono nietynkowane, ceglane. Dach pokryty dachówką ceramiczną z wyjątkiem sygnaturki z blaszanym pokryciem Strop drewniany z zaskrzynieniami i częściowo zasłoniętą szalowaniem więźbą dachową o konstrukcji wieszarowej. Kamienne schody wejścia głównego, na chór muzyczny drewniane, jednobiegowe, częściowo zabiegowe. W nawie głównej posadzka pokryta płytkami lastrikowymi, pod ławkami drewniana w prezbiterium marmurowa. Drzwi wejściowe z ostrołukowym nadświetlem, drewniane, dwuskrzydłowe, na zawiasach pasowych i z zamkiem skrzynkowym z mosiężną klamką i szyldem. Drzwi z kruchty do nawy również dwuskrzydłowe, na zawiasach czopowych, częściowo przeszklone Z kruchty na chór drzwi jednoskrzydłowe, na zawiasach czopowych z żeliwną klamką. W prezbiterium drzwi do dawnej zakrystii dwuskrzydłowe, na zawiasach czopowych. Kościół orientowany, jednonawowy, czteroprzęsłowy, z wydzielonym niższym i węższym pięciobocznym prezbiterium i węższą, prostokątną kruchtą. W południowo- wschodnim narożniku ślady po rozebranej zakrystii. Bryła trzyczęściowa –  nawa i niższa od niej kruchta przekryte dwuspadowymi dachami, prezbiterium, niższe od nawy, z dachem trój-spadowym. Od zachodu trójkątny szczyt na dwukondygnacyjnej kruchcie. Wokół nawy i prezbiterium jedno uskokowe przypory. Na trójkątnym, uskokowym szczycie frontowej, zachodniej elewacji profilowany, nadwieszony  gzyms. Nad trój-uskokowym portalem dwa ostrołukowe okna z drewnianymi żaluzjami. Elewacje północna i południowa, czteroosiowe, dzielone jedno-uskokowymi przyporami. Pomiędzy nimi ostrołukowe okna w dwu-uskokowych ościeżach, wypełnione witrażami. Pod okapem prezbiterium i elewacji pd i pn gzyms z uskokowo ułożonych cegieł. Prezbiterium otoczone jedno-uskokowymi przyporami z umieszczonymi pomiędzy nimi ostrołukowymi, dwu-uskokowymi otworami
okiennymi wypełnionymi witrażami. Wewnątrz otwarta nawa, połączona z prezbiterium ostrołukowym łukiem tęczowym. Chór muzyczny wsparty na czterech słupach z zastrzałami. Pod chórem, w północnej części, wbudowana przeszklona zakrystia. Organy firmy C. F. Voelkner. Z czasu budowy kościoła witraże w prezbiterium, ławki i dzwony. W zachodniej części południowej nawy oryginalne okno bez witraża.

Stan zachowania

Obiekt zadbany. Na bieżąco prowadzono prace budowlano – konserwacyjne. Pod koniec XX w. wymieniono pokrycie dachu, opierzenia i rynny spustowe. Wodę opadową odprowadzają rynny spustowe do studni chłonnych . Kościół posiada izolację poziomą.

Okna – przeszklenia witrażowe, szczelne, pojedyncze bez odprowadzeń skraplającej się wody / zlikwidowana podczas wymiany witraży /. Witraże w nawie wymienione w połowie lat 80 – tych XX w. W prezbiterium zachowane pierwotne.

Wnętrze przemalowane, pozbawione pierwotnej kolorystyki i zdobień. Prawdopodobnie pod warstwa farby zachowało pierwotne wymalowania: ścian, sufitu i więźby dachowej.

Podłoga i posadzka – w części nawy – pod ławkami zachowana podłoga drewniana-oryginalna, na osi i przed prezbiterium współczesne płytki ceramiczne. W prezbiterium współcześnie położony chiński granit.

Wyposażenie liturgiczne / ołtarz, tabernakulum, paschał, chrzcielnica – współczesne, kamienne – historyzujące i niespójne estetycznie z oszczędną architekturą neogotycką /.

Stolarka drzwiowa zewnętrzna i wewnętrzna zachowana w niezłym stanie . Wymaga bieżących zabiegów konserwatorskich .

Po północnej stronie okazałe tuje – niekorzystnie wpływające na stan budowli. Korzenie niebezpiecznie „ podchodzą” pod mury i fundamenty obiektu, korony zaś zacieniają północna elewacje – wzmagają jej zawilgocenie i procesy destrukcyjne.

Ściany ceglane m kamiennym fundamencie, oddzielone ceglaną rolką. Ściany fundamentowe licowane kamieniem, spoinowanie późniejsze – cementowe, wypukłe, po części zdegradowane Wymagają napraw i uzupełnień.

Ściany z cegły pełnej, ceramicznej o wym. 25x12x6cm. Spoina wapienno piaskowa o grubości 10 mm, z piaskiem kwarcowym, opracowana na płasko, miejscami z podcięciem. Zachowana w większości oryginalna. Elewacje wymagają prac naprawczych budowlano – konserwatorskich. Żaluzje drewniane – z ubytkami drewna , utraciły w części ochronne powłoki malarskie .

Schody – portalu głównego – granitowe, zachowane w dobrym stanie.

Sygnaturka

Nieznany stan zachowania konstrukcji drewnianej więźby . Stan blach i szczelność pokrycia możliwa do określenia podczas oglądu z rusztowań . Kula i krzyże w zwieńczeniach – dokłada diagnoza możliwa po oglądzie z rusztowań.